Nasycenie

Nasycenie to ogólne określenie stanu, w którym coś osiągnęło maksymalne nasycenie, czyli granicę zdolności do dalszego wchłaniania, reakcji lub zapełniania. W naukach przyrodniczych termin ten jest używany w różnych kontekstach, od chemii po biologię.

W chemii i fizyce nasycenie odnosi się do stanu roztworu, w którym nie może on rozpuścić więcej substancji w danej temperaturze. Roztwór jest wtedy na granicy nasycenia; dodanie kolejnej porcji rozpuszczonej substancji spowoduje wytrącenie lub pozostanie nierozpuszczonej. Nasycenie zależy od temperatury, ciśnienia i natury substancji. W chemii organicznej terminy te bywają używane do opisu węglowodorów: nasycone węglowodory (alkanowe) mają wyłącznie wiązania pojedyncze C–C i są maksymalnie „nasycone” wodorem, podczas gdy związki nienasycone mają co najmniej jedno podwójne lub potrójne wiązanie.

W biologii i medycynie nasycenie pokarmowe, czyli sytość, to odczucie zaspokojenia po zjedzeniu, które ogranicza apetyt i zapobiega dalszemu jedzeniu. Mechanizmy obejmują rozciągnięcie żołądka, czynniki hormonalne i sygnały do mózgu, zwłaszcza w ośrodkach regulujących apetyt.

W teorii koloru i grafice nasycenie opisuje intensywność lub czystość barwy. Kolor o wysokim nasyceniu jest wyraźny i mało zdomieszany szarością, podczas gdy niskie nasycenie prowadzi do barwy przytłumionej. W modelach koloru, takich jak HSV lub HSL, nasycenie określa udział chromatu w kolorze.