Mislukking

Mislukking is een zelfstandig naamwoord in het Nederlands dat verwijst naar het feit dat een gewenste uitkomst uitblijft of niet wordt bereikt. Het kan betrekking hebben op een plan, project, product, experiment of persoonlijke poging. Een mislukking kan technisch gezien als negatief resultaat worden beoordeeld, maar vaak bevat het ook leerpunten en noodzakelijke heroriëntatie.

Etymologie: Mislukking komt van mis- (slecht, fout) en lukken (slagen, succesvol zijn). Het woord verschijnt in de middeleeuwse en moderne Nederlandse taal als nominale vorm van het werkwoord mislukken.

Toepassingsgebieden: In het bedrijfsleven verwijst mislukking naar projecten die niet aan doelstellingen voldoen of verlies veroorzaken. In wetenschap en technologie duidt mislukking op mislukte experimenten of testen die aan verbetering of controlepunten leiden. In kunst en media kan een mislukt product of voorstelling tegenvallende ontvangst hebben. Mislukking kan geheel of gedeeltelijk zijn; sommige onderdelen slagen terwijl andere falen.

Beoordeling en respons: In veel contexten wordt mislukking gezien als onderdeel van innovatie en leren. Achterliggende oorzaken kunnen worden onderzocht via evaluatie, procesanalyse en het trekken van lessen voor toekomstige pogingen. Organisatorische culturen die leren van fouten en psychologische veiligheid bevorderen, hebben minder last van stigmatisering van mislukking.