Luchtwegobstructie

Luchtwegobstructie is een blokkade van de luchtwegen die de passage van lucht belemmert. Dit kan de bovenste luchtwegen treffen (neus, keel, strottenhoofd) of de lagere luchtwegen (luchtpijp en bronchiën) en kan acuut of chronisch zijn. Het is een potentieel levensbedreigende aandoening die een snelle beoordeling en behandeling vereist.

De obstructie kan volledig of gedeeltelijk zijn en kan veroorzaakt worden door verschillende factoren, waaronder een vreemd voorwerp in de luchtweg, oedeem door allergie of infectie, trauma, tumoren of inflammatoire aandoeningen. Een onderscheid tussen bovengedeelte en ondergedeelte is klinisch relevant, omdat de behandeling kan variëren afhankelijk van de locatie en oorzaak.

Symptomen variëren met de ernst en plaats van de obstructie. Veelvoorkomende tekenen zijn kortademigheid, piepen of stridor, hoesten, gebruik van ademhalingsspieren, bleek of blauw getypeerde huid (cyanose), angst en mogelijk niet kunnen spreken. Bij jonge kinderen kan de presentatie dubbel moeilijk zijn door beperkte communicatie.

Diagnose en eerste hulp richten zich op snelle beoordeling van de ademweg, ademhaling en circulatie (ABC’s). Bij zichtbare obstructie kan deze direct verwijderd worden. Bij volledige obstructie bij een volwassene of kind bestaat de eerste hulp uit manoeuvres zoals de Heimlich-buigtechniek; bij baby's worden rugslagen en borstcompressies toegepast. In het ziekenhuis kan bronchoscopie zowel diagnostisch als therapeutisch zijn om het object te verwijderen of de obstructie nader te evalueren. Behandeling van onderliggende oorzaken kan bestaan uit oxygenatie, medicatie voor ontsteking of anafylaxie, of verdere luchtwegondersteuning.

Preventie en prognose hangen af van oorzaak en tijdige interventie. Preventie omvat veilige omgang met kleine voorwerpen bij kinderen, preventieve vaccins en behandeling van aandoeningen zoals astma of allergieën.