Liquideitsrisicobeheer

Liquideitsrisicobeheer is het proces waarbij een organisatie de risico’s op liquideitsproblemen identificeert, meet, bewaakt en beheerst om te kunnen voldoen aan betalingsverplichtingen op korte en lange termijn zonder onacceptabele verliezen. Het richt zich op zowel funding liquidity risk (de beschikbaarheid van contanten en financiering) als market liquidity risk (de verhandelbaarheid van activa onder druk). Het is relevant voor banken en andere financiële instellingen, maar ook voor niet-financiële bedrijven met aanzienlijke kasuitvoer.

Belangrijke elementen zijn governance en risicobewustzijn, een geïntegreerd liquidity risk management framework, beleid en limieten, en een duidelijke risico-acceptatiecriteria. Een effectieve aanpak vereist een nauwe afstemming tussen treasury, finance en risicomanagement, met toezicht door de raad van bestuur en senior management.

De belangrijkste processen omvatten kasstroomprognoses, liquiditeitsgap-analyses, monitoring van vroege signalen en dashboards, en de toepassing van relevante maatstaven zoals de Liquidity Coverage Ratio (LCR) en de Net Stable Financing Ratio (NSFR). Daarnaast worden stresstests uitgevoerd, inclusief ernstige maar plausibele scenario’s en reverse stresstesten, en wordt een contantatie- en noodfinancieringsplan (contingency funding plan) opgesteld. Buffers van hoogwaardig liquide activa (HQLA) worden aangehouden om korte termijn liquiditeitsbehoeften op te vangen.

Regulatoir kader omvat onder meer Basel III en Europese richtlijnen (Pillar 2, EBA-voorschriften). Uitdagingen omvatten afhankelijkheid van bepaalde financieringsbronnen en intraday liquiditeitsbeheer; best practices richten zich op diversificatie van financieringskanalen, robuuste governance, en regelmatige herziening van stresstesten en noodmaatregelen. Het doel is continuïteit van bedrijfsvoering en solvabiliteit tijdens perioden van stress.