Ksztatowania

Ksztatowania nie jest uznawanym w standardowej polszczyźnie słowem. Nie figuruje w podstawowych słownikach języka polskiego ani w powszechnych korpusach tekstowych. W praktyce najczęściej jest traktowana jako błąd pisowni lub niepoprawne odzwierciedlenie istniejącej formy, najczęściej błędnie zapisywanej formy „kształtowania”.

Etymologia i poprawne formy. Najprawdopodobniej powstało przez błędny zapis rdzenia od czasownika „kształtować”. Prawidłowa forma rzeczownikowa to „kształtowanie”, oznaczająca proces nadawania kształtu, formy lub charakteru. W polskiej ortografii używa się także form pokrewnych, takich jak „kształt” (rzeczownik) i „kształtowanie” (gerundium/forma rzeczownikowa od czasownika). Forma „ksztatowania” różni się od poprawnej m.in. brakiem litery ą w rdzeniu oraz ogólnym niepoprawnym zestawem liter, co zwykle wskazuje na literówkę lub błędną transliterację.

Znaczenia i użycie. W kontekście języka i kultury termin ten najczęściej odnosi się do procesu kształtowania, formowania lub nadawania charakteru czemuś. Przykładowe użycie poprawne to: „kształtowanie terenu”, „kształtowanie postaw społecznych”, „kształtowanie opinii” czy „kształtowanie przyszłości”. W dyskursie technicznym i akademickim mowa jest o procesach kształtowania formy, struktury lub zachowań.

Jak postępować w tekstach. Gdy spotyka się „ksztatowania”, zwykle warto skorygować na „kształtowania”, chyba że autor celowo tworzy neologizm lub skrót narracyjny. W razie wątpliwości warto odnieść się do kontekstu i źródeł, by ustalić zamierzony sens.