Kostenminimalisatie

Kostenminimalisatie is een economische benadering waarbij een onderneming bij een gegeven productiehoeveelheid de totale kosten probeert te minimaliseren door de combinatie van productiemiddelen (inputs) zodanig te kiezen dat de kosten zo laag mogelijk uitvallen. In de micro-economie gaat men ervan uit dat een firma een gewenste output Q wil produceren tegen de laagst mogelijke kosten, gegeven de prijzen van inputs zoals arbeid en kapitaal en de beschikbare productietechnologie.

Praktisch wordt vaak het min-probleem geformuleerd: bij twee inputs, arbeid L en kapitaal K, min wL + rK onder de restrictie F(L,K) ≥ Q. De optimale invoercombinatie wordt bereikt wanneer de marginale substitutie tussen de inputs, MRTS(L,K) = ∂F/∂L ÷ ∂F/∂K, gelijk is aan de ratio van inputprijzen w/r. Bij eenConvexe productiefunctie ligt het optimum doorgaans op een punt waar de isoquant van Q het minst kostende punt raakt. In wiskundige termen wordt vaak gebruikgemaakt van Lagrange-multipliers of lineaire programmering en kosten- of dualiteitsanalyse.

Toepassingen en implicaties omvatten het vaststellen van de kostenfunctie C(Q), beslissingen over inkoop en productie, en strategische keuzes in operations management. Kostenminimalisatie reageert op veranderingen in inputprijzen, technologische verbeteringen en substituenten.

Beperkingen zijn onder meer de benodigde kennis van de productiefunctie en prijzen, aannames over convexiteit en continuïteit, evenals praktische beperkingen zoals capaciteit, discrete investeringsbeslissingen en onzekerheid. Kostenminimalisatie onderscheidt zich van winstoptimalisatie: het is een essentiële component die binnen bredere winstmaximalisatie wordt toegepast, waar ook inkomsten en risico worden meegewogen.