Koolstofchronologie
Koolstofchronologie, ook wel koolstofdatering, is een wetenschappelijke methode om de ouderdom van organisch materiaal te bepalen op basis van de afbraak van koolstof-14 (C-14). C-14 ontstaat in de atmosfeer door kosmische straling en wordt opgenomen door planten via fotosynthese; dieren en mensen halen het via de voedselketen binnen. Bij de dood stopt de opname en vervalt C-14 met een halfwaardetijd van ongeveer 5.730 jaar. De verhouding C-14/C-12 verandert sindsdien, waardoor de tijd sinds het sterven kan worden berekend. De resultaten worden uitgedrukt als radiocarbon years BP, waarbij 1950 als referentiejaar geldt.
Kalibratie speelt een cruciale rol: ruwe radiocarbon jaartallen worden omgezet naar kalenderjaren met calibratiecurves zoals IntCal.
Monsters en methoden: koolstofchronologie kan worden toegepast op hout, bot, botweefsel (collageen), schors en organisch sediment
Toepassingen en beperkingen: de methode is veelvuldig gebruikt in archeologie, geologie en paleoclimatologie voor dating van