Klassificatieschemas

Klassificatieschema's (klassificatiesystemen) zijn systematische structuren voor de indeling van concepten, objecten of informatie in categorieën op basis van gedeelde kenmerken en relaties. Ze definiëren typen klassen en de regels voor het plaatsen van items daarin.

Een schema bevat categorieën of klassen, vaak gekoppeld aan codes, labels en definities. Ze kunnen hiërarchisch zijn, maar ook vlak- of facet-gebaseerd. Het doel is om informatie ordelijk te maken, vindbaarheid te verbeteren, analyse te ondersteunen en interoperabiliteit tussen systemen mogelijk te maken.

Belangrijke componenten zijn onder meer hiërarchieën (breder-narwer), relaties zoals gerelateerd en equivalent, plus notities over scope en synoniemen. Veel schema's maken gebruik van codes die kort en stabiel blijven, zodat koppelingen tussen systemen mogelijk zijn.

Klassificatieschema's onderscheiden zich van gerelateerde concepten zoals taxonomieën, thesauri en ontologieën. Een taxonomie is meestal hiërarchisch opgebouwd; een thesaurus voegt uitgebreide semantische relaties en synoniemen toe; een ontologie definieert formele semantics en inferenties.

Voorbeelden zijn de Dewey Decimal Classification (DDC) en de Library of Congress Classification (LCC) in bibliotheken; ICD-10 en CPT in de gezondheidszorg; NAICS en CPC in de economie; en AGROVOC als multilinguale voedsel- en landbouwterminologie.

Toepassingsgebieden omvatten bibliotheken, medische informatiesystemen, statistische databases en data-governance. Onderhoud vindt plaats door instellingen of gemeenschappen van belanghebbenden, met versiebeheer en, waar mogelijk, mapping tussen schema's om interoperabiliteit te bevorderen.