Hbconcentratie

Hbconcentratie, of hemoglobineconcentratie, is de hoeveelheid hemoglobine per volume bloed. Het geeft aan hoeveel zuurstof het bloed kan transporteren en is daarmee een belangrijke marker in de klinische diagnose van bloedarmoede of polycytemie. De concentratie wordt meestal uitgedrukt in gram per deciliter (g/dL) of gram per liter (g/L).

In de praktijk wordt Hb gemeten als onderdeel van het volledig bloedbeeld (hemogram) met behulp van een hematologischen analyzer. De referentiewaarden variëren per leeftijd en geslacht, en kunnen per laboratorium licht verschillen door meetmethoden en populatienormen. Voor volwassenen liggen de gangbare grenzen ongeveer op 13,5–17,5 g/dL bij mannen en 12,0–15,5 g/dL bij vrouwen (ongeveer 135–175 g/L resp. 120–155 g/L). Waarden kunnen ook beïnvloed worden door hoogte, hydratatietoestand en specifieke bevolkingsgroepen.

Een lage Hbconcentratie duidt meestal op bloedarmoede, wat kan ontstaan door ijzertekort, vitamine- of foliumzurentekort, chronische ziekten of bloedverlies. Een hoge Hbconcentratie kan wijzen op polycythemie, uitdroging of onderliggende longaandoeningen. Interpretatie van Hb-waarden vereist aandacht voor de context, waaronder leeftijd, geslacht, hoogte en klinische toestand. Bij afwijkingen volgt vaak aanvullende beoordeling van ijzerstatus, vitamine B12 en folaat, en eventueel reticulocytose of andere hematologische onderzoeken om de onderliggende oorzaak vast te stellen.