GPSsatellieten

GPS-satellieten zijn de satellieten van het Global Positioning System (GPS), een wereldwijd navigatiesysteem dat door de Verenigde Staten wordt onderhouden. De constellatie bestaat uit ruim dertig satellieten die in middelhoge aardbanen rond de aarde cirkelen. Ze bevinden zich in zes orbital planes met een inclinatie van ongeveer 55 graden, zodat wereldwijd dekking mogelijk is. Elke satelliet draagt atoomklokken en zendt continu tijd- en navigatiegegevens uit.

Signalen en werking: Civiele signalen gebruiken de L1-band met de C/A-code op circa 1575,42 MHz, en moderne satellieten zenden ook op L2C en L5. De satellieten verzenden een navigatiebericht met ephemeris en almanak, zodat ontvangers de positie en beweging van elke satelliet kunnen berekenen. De ontvanger voert trilateratie uit met ten minste vier zichtbare satellieten om positie en tijd te bepalen. GPS-tijd wordt door de satellieten gehanteerd en loopt door zonder aanpassingen aan leap seconds; daardoor wijkt UTC af en verandert de offset bij elke leap second.

Modernisering en beheer: In de jaren negentig is het systeem uitgebreid en gemoderniseerd met GPS III-satellieten, die betere nauwkeurigheid, langere levensduur en verbeterde weerbaarheid tegen ruis en storingen bieden. Militaire signalen (P(Y) en de M-code) zijn versleuteld.

Toepassingen en beperkingen: GPS wordt wereldwijd gebruikt voor navigatie, tijdsynchronisatie, landmeting, kaartvorming en telecommunicatie. De nauwkeurigheid varieert, maar consumentenontvangers halen vaak enkele meters horizontaal; met augmentaties zoals WAAS/EGNOS kan dit aanzienlijk verbeteren. Beperkingen zijn onder meer signaalverlies in gebouwen of door hindernissen, storingen en spoofing.