Home

Filmmateriaal

Filmmateriaal is de verzamelnaam voor het fysieke substraat en de fotochemische emulsie waarop bewegende beelden gevangen worden. In de traditionele cinema verwijst het vooral naar analoge filmrollen die zowel beeld als, in sommige gevallen, geluid dragen. Sinds de opkomst van digitale beeldvorming is het gebruik van film afgenomen, maar het filmmateriaal speelt nog steeds een rol in archieven en sommige artistieke praktijken.

Historisch gezien werd nitrocellulosefilm (nitratenfilm) veel gebruikt, maar dit materiaal was extreem brandbaar en onderging verval.

De emulsie bestaat uit zilverhalogenide kristallen in gelatine op de filmbasis. Zwart-witfilm produceert afbeeldingen met zilver

Traditioneel werd geluid soms op de filmrand als optische of magnetische track aangebracht, en werd een positieve

Beheer en behoud van filmmateriaal vereisen koele, droge opslag en bescherming tegen licht en chemische achteruitgang.

Vanaf
halverwege
de
20e
eeuw
werd
cellulose
triacetate
(CTA)
veelvuldig
toegepast
en
later
polyester
(PET)
bases.
De
meest
gangbare
breedtes
zijn
35
mm,
met
kleinere
formaten
zoals
8
mm
en
16
mm;
grotere
formaten
zoals
65/70
mm
bestaan
voor
speciale
projecten.
als
drager;
kleurfilm
gebruikt
emulsies
die
chemisch
kleurstoffen
genereren.
Er
zijn
negatieffilms
(voor
afdrukken)
en
reversal-
of
positieffilms
(slides).
De
film
kan
verschillende
beschermende
lagen
hebben
om
antistatische
eigenschappen
en
schade
te
voorkomen.
kopie
geproduceerd
via
duplicatie-
en
printprocessen.
Met
de
opkomst
van
digitale
cinematografie
is
het
gebruik
van
film
grotendeels
afgenomen,
maar
veel
filmmakers
kiezen
voor
film
vanwege
esthetische
eigenschappen
of
om
archiefdoeleinden.
Nitraten
enacetaatfilms
hebben
andere
risico’s
en
vereisen
speciale
opslag;
archieven
maken
duplicaten
en
digitale
scans
om
de
lange
termijn
te
waarborgen.