Diagnoseinstrumenten

Diagnoseinstrumenten is een verzamelnaam voor gereedschappen, tests en procedures die gezondheidszorgprofessionals inzetten om een ziekte of aandoening te identificeren, te bevestigen en te monitoren. Ze bestrijken verschillende domeinen, waaronder lichamelijke diagnostiek, laboratoriumdiagnostiek, beeldvorming en functionele diagnostiek.

Lichamelijke diagnostiek omvat hulpmiddelen en technieken die tijdens een lichamelijk onderzoek worden gebruikt. Voorbeelden zijn de stethoscoop voor auscultatie van hart- en longgeluiden, een bloeddrukmeter en een thermometer voor vitale parameters, evenals oculare en otoscoop voor oog- en ooronderzoek. Beoordelingen zoals palpatie en percussie leveren aanvullende aanwijzingen over lever- of miltengrootte, vloeistofretentie en andere kenmerken.

Laboratoriumdiagnostiek omvat biochemische, hematologische en microbiologische analyses. Tot de veelvoorkomende diagnostische tests behoren bloedproeven, urineanalyse, weefsel- en cytologieonderzoek, evenals cultuurmethoden en moleculaire testen zoals polymerasekettingreactie (PCR) om pathogenen of genetische veranderingen op te sporen.

Beeldvormende diagnostiek gebruikt apparatuur om inwendig zicht te krijgen zonder invasieve procedures. Voorbeelden zijn röntgenfilm en röntgenstralen, computed tomography (CT), magnetische resonantie imaging (MRI) en echografie (ultrasound).

Functionele diagnostiek beoordeelt de werking van organen en systemen, bijvoorbeeld elektrocardiografie (ECG) voor de hartfunctie, elektroencefalografie (EEG) voor hersenactiviteit en spirometrie voor longfunctie. Belastings- en diagnostische tests kunnen ook worden toegepast om de fysieke capaciteit of ventilatie te evalueren.

Betrouwbaarheid, validiteit en klinische bruikbaarheid bepalen vaak de keuze voor diagnoseinstrumenten, naast factoren als invasiviteit, kosten en privacy. Desgevraagd ondersteunen diagnoseinstrumenten medische besluitvorming en follow-up van patiënten.