Beursintroductie

Beursintroductie, in het Nederlands ook bekend als een IPO (initial public offering), is het proces waarbij een bedrijf voor het eerst aandelen aanbiedt aan het publiek en op een effectenbeurs wordt genoteerd. Doel is doorgaans kapitaal aan te trekken, de zichtbaarheid te vergroten en aanvullende liquiditeit voor aandelen te creëren.

In een beursintroductie kan sprake zijn van een primaire emissie van nieuwe aandelen om kapitaal op te halen en/of verkoop van bestaande aandelen door huidige aandeelhouders; beide onderdelen kunnen voorkomen. Het proces start doorgaans nadat het management en de raad hebben besloten om te starten en wordt begeleid door investeringsbanken en andere adviseurs.

Belangrijke onderdelen zijn due diligence, het opstellen van een prospectus en de toelating tot notering bij de beurs. Het prospectus, dat informatie geeft over het bedrijf, de strategie, risico’s en financiële cijfers, moet worden goedgekeurd door de bevoegde toezichthouder en gepubliceerd vóór de aanbieding. Binnen de EU is dit gereguleerd onder de Prospectus Regulation en toezicht vindt plaats door de AFM in samenwerking met de beurswaakhond en de vereisten van ESMA. Vervolgens volgt vaak een roadshow en marketing om investeerders te informeren, waarna prijsbepaling en toewijzing plaatsvinden, meestal via book-building. Na bekendmaking van de prijs en toewijzing begint de handel op de beurs op de afgesproken listing-datum.

Na de beursintroductie blijven beursgenoteerde bedrijven onder toezicht van toezichthouders en moeten zij periodieke financiële verslaggeving en corporate governance-vereisten naleven. Voordelen zijn toegang tot kapitaal, verhoogde liquiditeit en grotere reputatie; nadelen omvatten kosten, verplichtingen tot transparantie en mogelijke dilutie van bestaande aandelen.