Bedrijfsnoodorganisatie

Bedrijfsnoodorganisatie (BNO) is de interne structuur en werkwijzen binnen een organisatie die gericht zijn op preventie, signalering en beheersing van incidenten die de continuïteit van de bedrijfsvoering kunnen raken. Het doel is om personeel te beschermen, schade aan materieel en milieu te beperken, snel operationeel herstel te bewerkstelligen en reputatieschade te voorkomen.

Een BNO bestaat uit een samenhang van organen en functies die bij een incident direct kunnen acteren. Daartoe horen een noodgevalsorganisatie die eerste maatregelen kan nemen, een crisisteam dat op managementniveau beslissingen neemt, en operationele rollen zoals bedrijfshulpverleners (BHV’ers) en een communicatie- of procescoördinator. Deze organen hebben duidelijke bevoegdheden en korte lijnen naar het bestuur en naar externe hulpdiensten.

Belangrijke procedures en plannen zijn onder meer ontruimings- en evacuatieplannen, meld- en communicatieprocedures, en instructies voor incidentele afhandeling (melding, eerste reactie, veiligheid waarborgen). Daarnaast omvat de BNO maatregelen voor bedrijfscontinuïteit, zoals data-back-up, herstelprocedures en de continuering van kritieke processen. De BNO sluit nauw aan bij de bedrijfshulpverlening (BHV) en bij bredere bedrijfscontinuïteitsplanning (BCM).

Implementatie van een BNO vereist een risico-inventarisatie en evaluatie (RI&E), toetsing en bijstelling waar nodig. Periodieke trainingen en oefeningen vergroten de betrouwbaarheid van procedures en laten betrokkenen bekend raken met rollen en communicatieroutes. Na een incident vindt evaluatie plaats om lessen te trekken en de organisatie te verbeteren.

Het wettelijke kader varieert per land en sector. In de Nederlandse praktijk verplicht de Arbowet de aanwezigheid van bedrijfshulpverlening bij bedrijven van bepaalde omvang; de bedrijfsnoodorganisatie is vaak verplicht of sterk aanbevolen afhankelijk van risico’s en sector. De exacte interpretatie ligt bij de onderneming en haar toezichthouders.