Audionormalisatie

Audionormalisatie is het proces waarbij het geluidsniveau van een audiosignaal of audiobestand wordt aangepast naar een vast referentieniveau met als doel consistente luidheid en een gelijkmatige luisterervaring. Normalisatie kan dienen om verschillende bestanden of programma’s op elkaar af te stemmen en om clipping te voorkomen door headroom te behouden.

Er bestaan verschillende benaderingen. Peak normalisatie brengt het maximale piekniveau van de opname naar een doelwaarde, bijvoorbeeld -1 dBFS of 0 dBFS. Loudness-normalisatie richt zich op de perceptie van luidheid over de hele programmalijn en gebruikt luidheidsmeters zoals LUFS (Loudness Units relative to Full Scale). Standaarden zoals EBU R128 (ITU-R BS.1770) definiëren targetwaarden voor integrale luidheid en geven aan hoe met korte termijn en momentane luidheid omgegaan moet worden. Bij luidheidsnormalisatie wordt vaak ook rekening gehouden met true peak-metingen om clipping bij digitale omzetting te voorkomen.

Toepassingen en praktijken variëren per context. In televisie- en radio-broadcast worden vaak strengere targets gehanteerd (bijvoorbeeld around -23 LUFS integrale luidheid, met restricties op piek). Voor streaming en online platforms gelden doorgaans minder strenge, maar platformgebonden targets, vaak in de orde van -14 tot -16 LUFS voor geïntegreerde luidheid. Platformen passen normalisatie toe bij afspelen, waardoor content die luider is gedempt kan worden.

Invloed en overwegingen: audionormalisatie kan dynamiek beïnvloeden; overmatige normalisatie kan de muzikale expressie verminderen of artefacten veroorzaken als er te veel compressie of limiting aan voorafgaat. Daarom worden vaak zowel compressor/gain-aanpassingen als limiteringsmaatregelen toegepast in combinatie met correcte meetmethoden.