Achteruitgang

Achteruitgang is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat verwijst naar een proces van teruggaan of achterblijven in kwaliteit, kwantiteit of functioneren over tijd. Het kan slaan op economische, sociale, politieke of institutionele verschijnselen en fungeert vaak als tegenhanger van vooruitgang.

Het woord is samengesteld uit achteruit (achterwaarts, terug) en gang (bewegingsrichting, ontwikkeling); het is een vorm die de tegenpositie van vooruitgang aangeeft.

In sociaal-economische contexten wordt achteruitgang gebruikt om daling van economische groei, werkgelegenheid, koopkracht of demografische stabiliteit aan te duiden. In politiek en bestuur kan het verwijzen naar afnemende democratische normen, bureaucratische efficiëntie of het verlies aan vertrouwen in instellingen. In cultuur, wetenschap en technologie kan het wijzen op achterstand in innovatie, vakmanschap of behoud van erfgoed.

Achteruitgang is vaak afhankelijk van welke indicatoren men kiest en kan zowel tijdelijk als structureel zijn. Het begrip kan subjectief zijn en verschillend geïnterpreteerd worden in beleidsdebatteren.

Zie ook vooruitgang, regresie, trend.