Accreditatieinstellingen

Accreditatie-instellingen zijn onafhankelijke organisaties die onderwijsinstellingen, opleidingen of trainingen beoordelen en op basis daarvan een accreditatie toekennen. Het doel is het waarborgen en bevorderen van kwaliteit, zodat studenten, kopers van onderwijs en de samenleving zekerheid krijgen over de inrichting en uitkomsten van het opleidingsaanbod. Accreditering kan zowel betrekking hebben op gehele instellingen als op afzonderlijke opleidingen, en kan tevens sector- of beroepenspecifieke accreditatie omvatten.

Structuur en soorten accreditatie variëren per land en sector. Veelvoorkomende vormen zijn institutionele accreditatie (de hele instelling), programmale accreditatie (een specifieke opleiding of opleidingstraject) en, in sommige gevallen, gespecialiseerde of beroepsaccreditatie (zoals voor gezondheidszorg, techniek of sociaal werk). Accrediterende instellingen baseren zich op afgesproken normen en indicatoren, zoals governance en middelen, curriculum en toetsing, docentkwaliteit, faciliteiten, studentensucces en kwaliteitszorgprocessen.

Proces en criteria verlopen doorgaans via een cyclus van zelfevaluatie, documentanalyse, en een onafhankelijke beoordelingsvisitatie. Uitkomsten variëren van een positieve accreditatie voor een bepaalde termijn tot voorwaarden of aanbevelingen voor verbetering. Periodieke herbeoordeling is gebruikelijk om de kwaliteit te waarborgen en bij te blijven met ontwikkelingen. In veel landen is accreditatie een voorwaarde voor fondsen, overheidsrecognitie of deelname aan national en international kwaliteitsnetwerken, en draagt zij bij aan transparantie en benchmarken binnen het hoger onderwijs en de onderwijssector. Internationale netwerken, zoals ESG-standaarden en organen zoals ENQA, spelen een rol in de kwaliteitssaturatie en samenwerking tussen accreditatie-instellingen.